Lately, naging malulungkutin ako. Epekto marahil ng ulan.
Bigla na lang akong natutulala at tinatanong ang aking sarili. Bakit single pa rin ako hanggang ngayon?
Tuloy, kung dati 4 times a week ako nagpupunta ng gym, ngayon twice na lang.
One time, tamad tamaran akong nakahiga sa kama habang nakikinig kina Chico and Dellamar. Sinabi ni Dellamar, if you are feeling sad, it will help if you sort out your feelings. Maliliwanagan daw ako pag ginawa ko iyon.
So nasabi ko sa sarili ko. "Aahhh.. sort out pala ha. Pwes, teka lang."
Agad agad akong nagtimpla ng mainit na kape, nagsindi ng yosi, tinodo ang elektric fan, at kumuha ng ballpen at papel.
Heto ang kinalabasan ng activity kong ito.
So, nalulungkot ako dahil wala akong jowa.
Well, not necessarily. Nalulungkot ako kasi andami ko namang nakikilala, pero walang natutuloy sa relationship.
So, tingin ko ba relationship ang sagot sa problema ko?
Not necessarily. Sa totoo lang, gusto ko lang ng isang taong makaka-"gets" sa akin. Sa ugali ko, sa mga bisyo ko, sa mga kabaklaan ko, mga kalibugan ko. Is that too much to ask? Ang nangyayari, para bang may cut-off lagi ang mga conquests ko. After the 2nd week of dating and getting to know each other, bigla na lang nawawala. Kung hindi na magpaparamdam, para bang mawawalan na ng gana to pursue the relationship.
So, sabi ko andami kong nakilala, pero walang nagiging success. Saan mo naman ba nakilala ang mga ito?
Sa MIRC (jusko, ang luma na nito ha), sa O-bar, sa office, sa Bathhouse, sa jeep.
Sa jeep? Oo, sa jeep.
Does it really matter kung saan kami nagkakilala? Alangan namang tumambay ako sa simbahan ng Quiapo? Oh kaya sa SM Centerpoint?
Sa palagay ko ba kaya nagiging failure ang mga conquests ko ay dahil sa una, o pangalawang pagtatagpo pa lang namin, nagsesex na kami?
Bakit, hindi ba pwede yon?
====
So, ang ending, lalo lang sumakit ang ulo ko.
Ang hirap mag-sort ng feelings mag-isa.
Sana umaraw na.
(picture is taken from: http://files.myopera.com/loveyoubx/albums/640258/alone%20in%20rain.png)
